W pierwszych miesiącach 2025 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej pochylił się nad kwestią, która od lat budzi kontrowersje w polskiej praktyce podatkowej: odpowiedzialnością członków zarządu za zaległości podatkowe spółek. W dwóch sprawach – C-277/24 (Adjak) oraz C-278/24 (Genzyński) – Trybunał jasno zarysował granice, w jakich państwo może pociągać takie osoby do odpowiedzialności. W centrum jego uwagi znalazło się prawo do obrony – nie tylko formalne, lecz przede wszystkim rzeczywiste. Wyroki te rzucają nowe światło na dotychczasową praktykę i wzywają polski ustawodawca do gruntownej korekty przepisów.

W sprawie Adjak, rozstrzygniętej 27 lutego, Trybunał skrytykował obowiązujący w Polsce model postępowania wobec członków zarządów, którzy mają odpowiadać za długi podatkowe spółek. TSUE uznał, że osoby te nie mogą być pozbawione możliwości zakwestionowania decyzji, które w pierwszej kolejności ustalały zobowiązania samej spółki. Jeżeli bowiem państwo chce obarczyć członka zarządu odpowiedzialnością finansową, musi zapewnić mu realny dostęp do dokumentów, na których oparto decyzję wobec spółki, oraz prawo do przedstawienia własnych argumentów i obrony przed przeniesieniem zobowiązania na jego majątek osobisty. Obecnie obowiązujące przepisy ograniczają zakres obrony niemal wyłącznie do wąskich, formalnych kryteriów, co – zdaniem Trybunału – narusza podstawowe zasady unijnego porządku prawnego.

Z kolei wyrok w sprawie Genzyński, ogłoszony 30 kwietnia, porusza inną, równie istotną kwestię. Tym razem TSUE nie analizował tylko procedury, ale przyjrzał się samemu mechanizmowi odpowiedzialności solidarnej. Trybunał nie zakwestionował idei, że członek zarządu może w pewnych sytuacjach odpowiadać za zobowiązania podatkowe spółki, ale podkreślił, że taka odpowiedzialność nie może być stosowana automatycznie. Zamiast opartego na zasadzie ryzyka, podejście powinno uwzględniać indywidualną sytuację danej osoby. Członek zarządu musi mieć szansę wykazania, że działał z należytą starannością i że nie istniały okoliczności, które wymagałyby od niego złożenia wniosku o upadłość spółki. Co więcej, sam fakt, że firma miała zaległości podatkowe, nie może być automatycznie utożsamiany z obowiązkiem zgłoszenia upadłości. Kluczowe znaczenie ma rzeczywista, trwała i jednoznaczna niewypłacalność, a nie tymczasowe problemy finansowe.

Dwa wyroki z Luksemburga – różne w punktach ciężkości, ale spójne co do celu – wyznaczają nowy kierunek w interpretacji przepisów dotyczących odpowiedzialności członków zarządu. Oba podkreślają, że ochrona interesów fiskalnych państwa nie może usprawiedliwiać ograniczania podstawowych praw jednostki. Utrzymywanie mechanizmów, które pozbawiają osoby trzecie dostępu do akt sprawy i możliwości obrony, jest sprzeczne z unijnymi standardami prawnymi. TSUE domaga się odejścia od automatyzmu i schematów – zamiast tego nakazuje uwzględnienie okoliczności indywidualnych, rzeczywistej winy, staranności i rzeczywistego wpływu na sytuację finansową spółki.

W praktyce oba wyroki oznaczają niemałą rewolucję. Po pierwsze, dają podstawę do wznawiania już zakończonych postępowań – termin na to, w przypadku sprawy Adjak, upływa 22 maja (dla postępowań podatkowych) i 22 lipca (dla sądowoadministracyjnych). Po drugie, zmuszają polskiego ustawodawcę do zmiany przepisów proceduralnych, które dziś nie dają członkom zarządów żadnych realnych narzędzi obrony. Po trzecie, tworzą solidną podstawę do prowadzenia skuteczniejszej obrony w sprawach, które są jeszcze w toku.

Oba orzeczenia TSUE można potraktować jako punkt zwrotny w relacji między jednostką a organami skarbowymi. Osoby pełniące funkcje zarządcze w spółkach kapitałowych, które dotychczas w praktyce ponosiły odpowiedzialność w sposób niemal automatyczny, zyskały istotne wsparcie w obronie swoich praw w świetle unijnego orzecznictwa.

Mieliśmy przyjemność uczestniczyć w II Konferencji Prawa Filmowego, organizowanej przez Koło Naukowe Własności Intelektualnej „IP” WPiA UW oraz kancelarię SKP Ślusarek Kubiak Pieczyk, która w kompleksowy sposób przybliżyła wyzwania przed jakimi stoi dziś branża audiowizualna – zarówno w wymiarze prawnym, jak i produkcyjnym.

W centrum dyskusji znalazły się kwestie związane z transformacją rynku po pandemii COVID-19, dynamicznym rozwojem platform streamingowych oraz wykorzystywaniem sztucznej inteligencji w procesie tworzenia treści audiowizualnych oraz jej wpływem na prawa twórców i ochronę własności intelektualnej. Omawiane tematy obejmowały też w szczególności:

Clearance praw i badanie chain of title – czyli jak skutecznie zabezpieczyć prawa w produkcji audiowizualnej

Filmy inspirowane prawdziwą historią i postaciami – granice wykorzystania wizerunku, dobra osobiste a wolność słowa i twórczości artystycznej

Wykorzystanie wytworów generowanych przez AI – aspekty prawne, potencjał i ryzyka

Spory sądowe w branży filmowej i ich wpływ na praktykę

Dziękujemy organizatorom za przestrzeń do dyskusji i merytoryczne wystąpienia, które pokazały, jak istotna jest dziś interdyscyplinarna współpraca prawników, twórców i producentów w kontekście przyszłości dynamicznie zmieniającej się branży audiowizualne

#Prawofilmowe #WłasnośćIntelektualna #PrawoAutorskie #GWLEX

Joanna Ryczek – adwokat i starszy prawnik w poznańskiej kancelarii Głowacki i Wspólnicy – wystąpiła w najnowszym odcinku podcastu „Prawo a nowe technologie”, organizowanego przez Okręgową Izbę Radców Prawnych we Wrocławiu.

Joanna Ryczek – adwokat i starszy prawnik w poznańskiej kancelarii Głowacki i Wspólnicy – wystąpiła w najnowszym odcinku podcastu „Prawo a nowe technologie”, organizowanego przez Okręgową Izbę Radców Prawnych we Wrocławiu.

rozwój marketingu influencerskiego,

odpowiedzialność prawna AI influencerów,

status twórcy w świetle prawa autorskiego,

egzekwowanie roszczeń oraz kwestie compliance.

Odcinek dostępny tutaj:https://open.spotify.com/episode/6QgtUoxl5Um7Dhqak5XIdu?si=3d405f2839a6488a&nd=1&dlsi=d8ee016d64834cdb&fbclid=IwY2xjawJtvJRleHRuA2FlbQIxMAABHsDAF4Efg16hBYJbP7GgjQHxEx77AffEnlzOPnNgFCQvh6RocYPjRpAOtUKe_aem_H2oUw3kgtzUCs9mTSMLhyg

W 2025 roku planowane są istotne zmiany w Kodeksie pracy, mające na celu dostosowanie polskiego prawa do przepisów Unii Europejskiej oraz poprawę warunków pracy. Poniżej przedstawiam najważniejsze założenia projektów nowelizacji:

1. Zmiany w zakresie urlopu macierzyńskiego

Nowelizacja Kodeksu pracy z 6 grudnia 2024 r. wprowadza istotne zmiany w zakresie urlopu macierzyńskiego, szczególnie dla rodziców wcześniaków i dzieci wymagających hospitalizacji. Przewiduje ona możliwość wydłużenia okresu zasiłku macierzyńskiego w zależności od czasu pobytu dziecka w szpitalu, co ma zapewnić rodzicom lepsze warunki opieki. Dodatkowo, zmiany obejmują także inne ustawy, m.in. Kartę Nauczyciela
i przepisy dotyczące funkcjonariuszy służb mundurowych, wprowadzając uzupełniający urlop macierzyński. Nowe regulacje dostosowują prawo pracy do rzeczywistych potrzeb rodziców, zapewniając większą elastyczność i wsparcie. Ustawa wejdzie w życie już 19 marca 2025 roku.

2. Wliczanie umów cywilnoprawnych do stażu pracy

Projekt kolejnej nowelizacji Kodeksu pracy z 23 października 2024 r. przewiduje, że do okresu zatrudnienia będą wliczane nie tylko okresy pracy na podstawie stosunku pracy, ale także czas przepracowany na umowach cywilnoprawnych, takich jak umowa zlecenie czy umowa o świadczenie usług, pod warunkiem odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne. Celem tej zmiany jest zapewnienie pracownikom równych szans w dostępie do uprawnień pracowniczych oraz stanowisk wymagających określonego doświadczenia zawodowego. Nowe przepisy mają obowiązywać od 1 stycznia 2026 roku.

3. Zmiany w zakresie mobbingu, dyskryminacji i molestowania

Projekt nowelizacji Kodeksu pracy z 15 stycznia 2025 r. przewiduje zmiany w przepisach dotyczących mobbingu, dyskryminacji oraz molestowania. Wprowadzone mają zostać bardziej precyzyjne definicje tych pojęć oraz zwiększone obowiązki pracodawców w zakresie przeciwdziałania takim zjawiskom, niezależnie od wielkości przedsiębiorstwa. ​Zgodnie z założeniem projektu zmiany mają wejść po upływie 21 dni od dnia ogłoszenia.

4. Jawność i równość wynagrodzeń

W związku z koniecznością implementacji dyrektywy UE 2023/970 dotyczącej przejrzystości wynagrodzeń do polskiego porządku prawnego trwają prace nad nowelizacją Kodeksu pracy. Planowane zmiany mają na celu przeciwdziałanie dyskryminacji płacowej poprzez wprowadzenie zasady jawności wynagrodzeń. Pracownicy zyskają prawo do informacji o poziomie wynagrodzeń w firmie, co ma zapewnić większą równość płacową oraz transparentność w procesie rekrutacji. Polska musi wdrożyć przepisy dyrektywy do 7 czerwca 2026 r., a zgodnie z aktualnym projektem nowelizacja Kodeksu pracy wejdzie w życie po upływie sześciu miesięcy od jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

5. Zmiany dotyczące układów zbiorowych pracy

Planowane jest przeniesienie regulacji dotyczących układów zbiorowych pracy do odrębnej ustawy. Ma to na celu uproszczenie procedur zawierania i rejestrowania takich układów oraz zachęcenie pracodawców i związków zawodowych do ich częstszego zawierania. Obecnie w dalszym ciągu trwają pracę nad ustawą o układach zbiorowych pracy i porozumieniach zbiorowych, jednak należy mieć na uwadze, że zgodnie
z projektem z 4 lutego 2025 r. przepisy te wejdą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Prezes UOKiK nie poprzestaje w swojej batalii z błędnymi oznaczeniami reklam w social mediach, której efektem są kolejne kary nałożone na czołowych polskich influencerów. Tym razem dotknęły one Małgorzatę Rozenek – Majdan, Filipa Chajzera oraz Dorotę Rabczewską.

Zakaz kryptoreklamy

Podstawową zasadą dla oceny, czy reklama została oznaczona w sposób prawidłowy, jest to, czy przeciętny konsument jest w stanie odkodować, że właśnie z tego rodzaju informacją ma do czynienia. Nie może pojawić się wątpliwość, czy dany przekaz nie jest zwyczajną informacją czy poleceniem, które wypływa spontanicznie od danej osoby. Jak już wielokrotnie wspominaliśmy – jeśli masz wątpliwości, oznacz post jako reklamę.

Prezes UOKiK w swoim stanowisku podkreśla, że podstawą dla oceny jest zwyczajna uczciwość wobec odbiorców. Twórcy, którzy nie oznaczają treści sponsorowanych w sposób jednoznaczny, czytelny i zrozumiały, działają nieuczciwie – wprowadzają w błąd, ukrywając komercyjny charakter publikowanych materiałów. Zaburza to także konkurencję pomiędzy influencerami działającymi uczciwie i wpływa na wizerunek całej branży. – mówi Tomasz Chróstny.

Prezes UOKiK zakwestionował sposób oznaczania współprac o charakterze reklamowym Małgorzaty Rozenek-Majdan, Filipa Chajzera oraz Doroty Rabczewskiej. Co zostało przez niego podkreślone, uchybienia te miały miejsce na przestrzeni wielu lat. Ich długotrwałość oraz zasięg działań i wpływ na odbiorców za skutkowały nałożeniem kar o łącznej wysokości prawie pół miliona złotych.

Małgorzata Rozenek-Majdan

Aktywność reklamowa Małgorzaty Rozenek-Majdan jest duża, a zasięgi przez nią generowane jeszcze większe. Prezes UOKiK podważył jej działania na rzecz kilkudziesięciu podmiotów. W publikacjach wskazywała ona jedynie nazwę marki oraz czasami używała hasztagu #współpraca, ale nie w sposób bezpośrednio widoczny. W jej postach pojawiały się również sugestie, że przy wyborze reklamowanych produktów czy usług kieruje się osobistym wyborem – miały to być rzekome odpowiedzi na zapytania obserwatorów. Udostępniała też kody rabatowe bez informacji, że otrzymuje za to wynagrodzenie lub procent od sprzedaży polecanych produktów. Prezes UOKiK nałożył w związku z tym karę w wysokości 220 267 zł.

Filip Chajzer

Filip Chajzer również słynie z intensywnej aktywności w social mediach, również o charakterze reklamowym. W przypadku współpracy z kilkudziesięcioma podmiotami jednakże nie zastosował prawidłowych oznaczeń. Oznaczał przykładowo jedynie markę, która pojawiała się także w neutralnych relacjach z prywatnych zakupów czy codziennych czynności. Po postawieniu zarzutów zdarzało się, że stosował rekomendowane hashtagi #reklama lub #współpracareklamowa, jednak zamieszczał je na końcu opisu, co powodowało, że nie były one bezpośrednio dostępne dla odbiorców treści. Prezes UOKiK w związku z tym zdecydował się nałożyć karę w wysokości 80 895 zł, jak również nakazał zaprzestać stosowania tej praktyki.

Dorota Rabczewska

Błąd Doroty Rabczewskiej z kolei polegał na  oznaczaniu reklam jedynie przez wskazanie nazwy marki lub przez widoczne dopiero po rozwinięciu opisu oznaczenie #współpraca. Twierdziła, że jej fani i tak wiedzą, z którymi markami zawarła współpracę reklamową, pomijając tym samym fakt, że reklama ma być jednoznacznie oznaczona niezależnie od tego, kto ją ogląda i co wie o autorze. Prezes UOKiK nałożył na nią karę w wysokości191 523 zł i nakazał zaprzestanie praktyki.

Jak się ustrzec kar?

Jak widać ryzyka związane z błędnym oznaczaniem reklam nie są iluzoryczne, a Prezes UOKiK skutecznie i konsekwentnie monitoruje social media. Pamiętać należy, że w przypadku reklam prowadzonych w sposób sprzeczny z prawem odpowiedzialność ciąży nie tylko na podmiocie bezpośrednio umieszczającym ją w sieci, ale także na podmiotach ją zlecających. Prawidłowe oznakowanie reklam być może wpływa na atrakcyjność treści całego posta, niemniej nie jest nadzwyczajnie trudne. Warto poświęcić chwilę i zastosować reguły ustalone przez Prezesa UOKiK, a tym samym ustrzec się przed dolegliwymi konsekwencjami.

Masz wątpliwości jak oznaczyć swój post reklamowy? Polecamy Ci szybką ściągę -> https://www.youtube.com/watch?v=1MTJsYoHSRU&t=3s

r.pr Joanna Basińska i r.pr. Paweł Dymek z kancelarii Głowacki i Wspólnicy w miesięczniku IT w Administracji, rozkładają na czynniki pierwsze temat monitoringu urządzeń służbowych.

Zwracają uwagę, że choć technologia może pomagać w organizacji pracy w firmie, to kluczowa jest równowaga – pełna przejrzystość i poszanowanie praw pracowników.

Bo monitoring to nie tylko kontrola, ale i odpowiedzialność.

Link do artykułu: https://itwadministracji.pl/wydanie/grudzien-2024/

#monitoring #RODO #bezpieczeństwo #prywatność #ITwAdministracji #GWLEX