Spółdzielnia energetyczna to odpowiedź na potrzeby rozwoju odnawialnych źródeł energii w Polsce, a my śledzimy je na bieżąco. 🌱 Spółdzielnia może działać na obszarze obejmującym maksymalnie trzy gminy wiejskie lub miejsko-wiejskie, prosperuje w ramach działalności prowadzonej wyłącznie na rzecz spółdzielni oraz jej członków, a przedmiot jej działalności to wytwarzanie przy użyciu instalacji OZE, obrót lub magazynowanie energii elektrycznej, biogazu, biogazu rolniczego, biometanu lub ciepła.

Założenie spółdzielni energetycznej może być kluczowym krokiem w kierunku zrównoważonej rozwoju, zwiększenia niezależności energetycznej, a co najważniejsze – obniżenia kosztów energii. Dzięki naszemu doświadczeniu i znajomości uregulowań prawnych w tej branży, zapewnimy kompleksowe i efektywne przeprowadzenie wszystkich etapów założenia spółdzielni energetycznej.

🌍💚 Wspólnie stwórzmy zieloną przyszłość! 🌱⚖️💡

Prowadząc działania marketingowe często dochodzi do sytuacji, gdy musimy dokonać przeróbki cudzego utworu. W jaki sposób możemy w sposób legalny zaingerować w cudzy utwór?

Punktem wyjścia dla naszych rozważań są oczywiście przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 2 ustawy, opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego. Istotą zależnych praw autorskich jest zatem uprawnienie twórcy do decydowania, czy opracowanie jego utworu może zostać wykorzystane przez inną osobę, która je stworzyła.

Utwór zależny

Kluczowe jest zrozumienie, czym jest opracowanie. Przepis posługuje się jedynie przykładowym wyliczeniem – wskazuje m.in. tłumaczenie, przeróbkę czy adaptację. Każda z tych form z kolei może być wykonywana na różne sposoby.

Najbardziej intuicyjne są tłumaczenia i adaptacje. Większe kontrowersje wzbudza pojęcie przeróbki – możliwości interpretacyjne są tutaj szerokie. Generalnie będzie to wyrażenie w inny sposób tego samego utworu. Przykładami przeróbek będą liczne modyfikacje Mony Lisy Leonarda da Vinci, symfoniczne wersje utworów muzyki popularnej czy remiksy.

Do korzystania i rozporządzania opracowaniem będziemy potrzebować zgody twórcy pierwotnego utworu. Przepisy nie precyzują formy tejże zgody, zatem może ona przybrać dowolną postać. Najbezpieczniej jednak jeśli uzyskamy ją na piśmie.

Cienka granica dzieli przeróbki od parodii, pastiszu i karykatury. Tymczasem warunki dla legalnego korzystania z utworów są diametralnie inne. Parodie, pastisze, karykatury są formą dozwolonego użytku i nie wymagają zgody twórcy pierwotnego utworu.

Opracowanie cudzego utworu jest niezależnym utworem, a jego twórcy przysługują odrębne prawa autorskie, bez uszczerbku dla praw pierwotnego twórcy.

Prawa zależne a przeniesienie praw autorskich

Musimy pamiętać, że w przypadku, gdy nabywamy majątkowe prawa autorskie od twórcy, nie przechodzą na nas automatycznie prawa zależne. Prawo do wykonywania oraz zezwalania na wykonywanie praw zależnych powinno zostać osobno wskazane w umowie, zawartej koniecznie w formie pisemnej wraz ze wskazaniem pól eksploatacji objętych przeniesieniem.

Trudno jest jednoznacznie określić, w którym momencie dochodzi do opracowania utworu, a kiedy tworzymy nowy, niezależny lub też kiedy korzystamy jednak z dozwolonego użytku. Każdy przypadek powinien być indywidualnie analizowany. Ważne natomiast jest, że mając świadomość, że biorąc na warsztat cudzy utwór w celu dalszego korzystania z niego, powinniśmy wziąć pod uwagę prawa jego twórcy.

Każdego dnia, nawet nieświadomie, korzystamy z utworów innych osób, a nawet tworzymy własne. Co w związku z tym powinniśmy wiedzieć?

Podstawą dla dalszych rozważań jest ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Znajdziemy tam podstawowe definicje, których znajomość jest niezbędna do dalszego zgłębiania meandrów prawa autorskiego.

Utwór

Według ustawy, utworem będzie każdy przejaw ludzkiej działalności, cechujący się twórczym i indywidualnym charakterem. Co szczególnie istotne, utwór powinien przybrać konkretną postać. Nie są objęte ochroną odkrycia, pomysły, koncepcje itp., które nie przybierają konkretnej formy. Utwór może mieć formę zarówno słowa, dłuższego tekstu, rysunku, utworu muzycznego czy fotografii.

Pomysł czy koncepcja może być ubrana w utwór na kilka różnych sposobów i każdy z nich objęty będzie osobną ochroną. Wyłączność autora obejmuje tylko i wyłącznie konkretnej formy – odzwierciedlenie jednej koncepcji może nastąpić na różne sposoby. Nawet wyjątkowo kreatywny koncept zawsze będzie mógł zostać przedstawiony na różne sposoby i może zostać wyrażony różnymi środkami. Autor musi się z tym liczyć, że nie będzie mógł objąć wyłącznością samego konceptu.

Ochrona

Prawo autorskie chroni każdy utwór, nawet w przypadku gdy nie jest on ukończony. Ochrona przysługuje od momentu udostępnienia go jakiejkolwiek osobie trzeciej. Prawo autorskie przysługuje na dwóch płaszczyznach – majątkowej oraz osobistej. O ile uprawnienia osobiste nie są ograniczone w czasie i są niezbywalne, o tyle autorskie prawa majątkowe trwają co do zasady przez 70 lat od śmierci autora.

Licencje i przenoszenie praw autorskich

Jak w takim razie możemy dzielić się swoimi utworami z innymi, a także jak na nich zarabiać? Instrumenty są dwa: licencja oraz przeniesienie majątkowych praw autorskich. Licencja będzie zgodą twórcy na korzystanie z jego utworu przez osoby trzecie. Precyzuje konkretne warunki takiego korzystania, takie jak czas, terytorium czy pola eksploatacji. Twórca jednocześnie nie wyzbywa się całkowicie praw majątkowych. Licencje mogą mieć charakter wyłączny bądź nie. W przypadku licencji niewyłącznych musimy liczyć się z tym, że twórca może zezwolić na korzystanie z utworu również innym osobom, na warunkach zbieżnych z tymi, które przysługują nam. Licencja wyłączna natomiast ogranicza już twórcę w ten sposób, że wyłącznie my będziemy uprawnieni do korzystania z utworu w określony sposób. Licencja wyłączna wymaga dla swojej ważności formy pisemnej oraz wskazania pól eksploatacji objętych wyłącznością.

Istotnym zagadnieniem jest okres, na jaki licencja może zostać udzielona. Ustawa przewiduje maksymalny okres licencji udzielonej na czas określony – 5 lat. Jeśli ustalimy, że licencja zostaje udzielona na dłuższy okres, po upływie 5 lat uważa się ją za udzieloną na czas nieokreślony. Jakie są tego skutki? W przypadku umów zawieranych na czas nieokreślonych, o wiele łatwiejsze jest jej wypowiedzenie, a tym samym utrata uprawnień licencyjnych.

Przeniesienie praw autorskich jest równoznaczne z wyzbyciem się uprawnień o charakterze majątkowym. Aby skutecznie przenieść prawa autorskie należy zachować formę pisemną, określić cenę oraz wskazać pola eksploatacji.

Własność intelektualna, w tym utwory, pewnie ze względu na niematerialny charakter, są trudne do jednoznacznego określenia i dokonania twardego rozdzielenia – co jest utworem, a co nie. Każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia i oceny. Niemniej podstawowa wiedza w tym zakresie zdecydowanie może okazać się pomocna.

Niewiele czasu pozostało organom zarządzającym placówkami medycznymi, do których uczęszczają albo w których przebywają lub mogą przebywać dzieci, na wdrożenie standardów ochrony małoletnich.

Powyższy obowiązek wynika z ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniem przestępczości na tle seksualnym i ochronie małoletnich. Ten akt prawny został zmieniony tzw. ustawą Kamilka, czyli nowelizacją ustaw chroniących dzieci przed przemoc, która weszła w życie w dniu 15 lutego 2024 r. Ustawodawca przewidział dla podmiotów zobowiązanych do wprowadzenia standardów 6-miesięczny termin na ich wdrożenie, który upływa w dniu 15 sierpnia 2024 r.

Obowiązek wprowadzenia standardów ochrony małoletnich mają m.in.: szpitale, kliniki, centra medyczne, niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, ale również prowadzący indywidualną praktykę lekarze, lekarze dentyści, pielęgniarki, położne, fizjoterapeuci, ratownicy medyczni, opiekunowie medyczni.

Odpowiedzialnym za wdrożenie standardów jest organ zarządzający placówką medyczną lub organizator działalności medycznej skierowanej do małoletnich. W przypadku osób prowadzących indywidualne praktyki za wdrożenie standardów odpowiedzialna jest osoba prowadząca indywidualną praktykę.
Za brak terminowego wprowadzenia standardów ochrony małoletnich ustawodawca przewidział sankcje karne.

Dzięki współpracy zwiększamy nasz zakres działania.

📢 Partnerzy Sieci Kancelarie RP w Rankingu Kancelarii Prawniczych ,,Rzeczpospolitej”

Kancelarie według liczby prawników:

29 KKLW Legal Kurzyński Wierzbicki

32 Jedliński, Bierecki i Wspólnicy

35 Andersen w Polsce

69 Marszałek i Partnerzy – Adwokaci

84 Sendero Kania, Lubaszka, Michalski i Wspólnicy

86 Krzyżagórska Łoboda i Partnerzy

132 Krzysztof Rożko i Wspólnicy

151 Głowacki i Wspólnicy

183 SK Lawyers Rafał W. Sikorski i Daria Krzyżanowska

190 Mirosławski, Galos, Mozes

261 Hryniów, Łebek i Wspólnicy

285 Skarbiec

Od 1 lipca 2024 r. obowiązuje nowa wysokość płacy minimalnej, zarówno z tytułu wynagrodzenia trzymywanego z umów o pracę, jak i umów o świadczenie usług (w tym umów zlecenia).

Jest to już druga podwyżka płacy minimalnej w bieżącym roku, bowiem od 1 stycznia 2024 r. płaca minimalna wzrosła do 4.242 zł brutto, a stawka godzinowa do 27,70 zł.

Nowa wysokość miesięcznego wynagrodzenia z umów o pracę, obowiązująca od 1 lipca 2024 r., wyniesie 4.300 zł brutto (co stanowi kwotę 3600 zł netto), a stawka minimalna godzinowa z umów cywilnoprawnych wyniesie 28,10 zł.

Poza koniecznością wypłaty wyższego wynagrodzenia pracownikom, wzrost płacy minimalnej wpływa również na wysokość innych świadczeń ustalanych na bazie wynagrodzenia minimalnego. Wraz z płacą minimalną wzrosną zatem takie świadczenia takie jak: dodatek za pracę w nocy, wynagrodzenie za czas gotowości do pracy i przestój czy odprawa z tytułu zwolnień grupowych. Zmieni się również podstawa wymiaru zasiłku chorobowego oraz wysokość wpłat dokonywanych w ramach Pracowniczych Planów Kapitałowych.

Dla pracodawców oznacza to wzrost kosztów zatrudnienia pracowników, co ma wpływ na funkcjonowanie przedsiębiorstw oraz poziom prognozowanego zatrudnienia. Jednakże, wzrost wynagrodzenia minimalnego nie musi wiązać się automatycznie z podniesieniem płacy zasadniczej. Zgodnie bowiem z art. 6 ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, do obliczenia wysokości wynagrodzenia pracownika przyjmuje się przysługujące pracownikowi składniki wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy. Pracodawca może zatem uzupełnić wynagrodzenie np. dodatkową premią wypłacana do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Instytucja przedawnienia stanowi środek ochrony prawnej dłużnika, którego wierzyciel pozostaje bierny w egzekucji swych roszczeń. W wyniku przedawnienia sądowe dochodzenie należności, niezależnie jak bardzo uzasadnione, może stać się nieskuteczne. Zarówno wierzyciele, jak i dłużnicy powinni zatem znać zasady obliczania terminów przedawnień, by móc skutecznie egzekwować swoje roszczenia lub uchylać się od ich zaspokojenia.

Jak obliczyć termin przedawnienia?

Co do zasady termin przedawnienia wynosi 6 lat, a przypadku roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – 3 lata. Terminy te mogą ulegać modyfikacji, gdy wskazują na to przepisy szczególne. W ten sposób termin przedawnienia roszczeń z rękojmi wynosi 1 rok od dnia stwierdzenia wady lub termin roszczeń z umowy sprzedaży zawartej w ramach działalności gospodarczej wynosi 2 lata.

O tym, czy roszczenie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej nie decyduje charakter prawny leżącego u jego podstaw zdarzenia – roszczenie może wynikać zarówno z umowy, z deliktu, jak i bezpodstawnego wzbogacenia. Istotne znaczenia dla kwalifikacji roszczenia ma to, czy wynika ono z działań podejmowanych w ramach zorganizowanej, ciągłej działalności zarobkowej.

Przykład: Paweł prowadzi salon fryzjerski w formie jednoosobowej działalność gospodarczej. Paweł udzielił pożyczki swojemu koledze Andrzejowi, którą to Andrzej przeznaczył na zakup nowego telewizora do swojego mieszkania. Roszczenie Jana względem Andrzeja o zwrot kwoty pożyczki przedawni się w terminie 6 lat, bowiem udzielona pożyczka miała charakter prywatny i nie wynikała z czynności podejmowanych przez Pawła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Świadczenia okresowe definiowane są jako czynności powtarzane cyklicznie tj. powtarzające się w ściśle określonych, niekoniecznie jednakowych odstępach czasu, realizowane więcej niż jednokrotnie. Należy odróżnić świadczenie okresowe od świadczenia jednorazowego rozłożonego na raty, w którego przypadku czynnik czasu nie ma wpływu na rozmiar świadczenia, i którego zakres jest z góry określony, a poszczególne, świadczone sukcesywnie raty składają się na z góry określoną całość.

Przykład: Paweł wynajmuje od Jacka mieszkanie na podstawie umowy na czas nieokreślony, w związku z czym uiszcza co miesiąc czynsz w wysokości 500 zł. Jednocześnie Paweł zaciągnął w banku pożyczkę na nowy samochód, którą spłaca w miesięcznych ratach. Świadczenie Pawła względem Jacka jest świadczeniem okresowym, natomiast świadczenia Pawła względem banku jest świadczeniem jednorazowym rozłożonym na raty.

Czy sąd z urzędu zwróci uwagę na przedawnienie roszczenia?

Nie – sąd uwzględni przedawnienie jedynie na wniosek. Upływ terminu przedawnienia nie powoduje, że roszczenie wierzyciela automatycznie wygasa. Dłużnik może oraz nadal powinien je spełnić. Uzyskuje jednak prawo do uchylenia się od jego spełnienia i uniemożliwienia wierzycielowi przymusowej egzekucji.

Oby skorzystać z tego prawa dłużnik musi podnieść przed sądem zarzut. Co do zasady zarzut przedawnienia może być podniesiony do czasu uprawomocnienia się wyroku, także w postępowaniu apelacyjnym. W praktyce warto jednak skorzystać z niego już na początkowym etapie postępowania sądowego.

Czy termin przedawnienia może upłynąć w sobotę, niedzielę lub święto?

Wedle art. 115 Kodeksu cywilnego, gdy termin wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy (np. niedziele lub święta państwowe) lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą.

Przykład: Termin wniesienia apelacji od wyroku upływa dnia 25.12.2024 r., który jest dniem ustawowo wolnym od pracy. 26.12.2024 r. również jest dniem ustawowo wolnym od pracy. Apelacja może zostać wniesiona 27 grudnia 2024 r.

Czy ww. przepis ma zastosowanie do terminu przedawnienia? W tej sprawie niedawno wypowiedział się Sąd Najwyższy (por. uchwała w składzie siedmiu sędziów z 22.05.2024 r., sygn. akt III CZP 21/23). W sprawie stanowiącej podstawę podjęcia uchwały powód dochodził roszczenia na zapłatę kwoty 218.700,00 zł z tytułu umowy sprzedaży. Roszczenie stało się wymagalne 25.11.2015 r., a zatem termin przedawnienia upływał (na podstawie art. 554 Kodeksu cywilnego) w sobotę 25.11.2017 r. Powód złożył pozew o zapłatę w poniedziałek 27.11.2017 r.

Sąd Najwyższy uznał, że art. 115 Kodeksu cywilnego nie ma zastosowania do terminu przedawnienia. Na tej podstawie w motywach rozstrzygnięcia wskazano, że termin przedawnienia nie jest terminem końcowym, z którego upływem ustają skutki prawne określonej czynności. Jest on terminem początkowym, otwierającym dłużnikowi możliwość podniesienia zarzutu przedawnienia, a co za tym idzie zamknięcia drogi do przymusowej egzekucji należności przez wierzyciela. Ponadto czynność prawna (np. wniesienie pozwu) wydłużająca termin przedawnienia może zostać dokonana również w sobotę lub niedzielę. Usługi pocztowe są bowiem dostępne również w dni wolne lub soboty. Co za tym idzie, w takie dni terminy przedawnienia mogą płynąć, gdyż strony nie są pozbawione możliwości obrony swoich praw.

Reasumując, roszczenie może przedawnić się w sobotę lub dzień wolny od pracy. Warto zatem uwzględnić dokonanie czynności przerywającej bieg terminu przedawnienia z odpowiednim wyprzedzeniem.

A jednak trzeba przeprosić. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga wydał korzystny dla naszego Klienta wyrok w procesie przeciwko dziennikarce i redaktorowi naczelnemu o ochronę dóbr osobistych. Sąd stwierdził, że publikacja na Business Insider zawierała nieprawdziwe i wprowadzała w błąd informacje o działaniach KNF wobec Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych, co naruszyło dobre imię TFI.

Sprawa prowadzona była przez mec. Włodzimierza Głowackiego i mec. Joannę Basińską. Wyrok nie jest prawomocny.

Rozwój sztucznej inteligencji (AI) pociąga za sobą ogromne możliwości i szanse na rozwój, ale z drugiej strony – liczne zagrożenia. Jak to zwykle bywa w tego typu sytuacjach, wszystko zależy od tego, w jakim celu się nią posłużymy.

Jednym z najpoważniejszych problemów jest zjawisko tzw. deepfake’ów. Ogólnie rzecz biorąc, są to treści wprowadzające w błąd. Projektowany unijny Akt w sprawie sztucznej inteligencji precyzuje, że chodzi o każdą treść w postaci obrazu, dźwięku lub filmu, która jest zmanipulowana lub syntetyczna i została wyprodukowana z wykorzystaniem AI. Deepfake ma przedstawiać osoby, które wydają się mówić lub robić rzeczy, których by nie powiedziały lub nie zrobiły.

W sieci roi się od żartobliwych deepfake’ów z udziałem celebrytów, a nawet polityków, których charakter jest jasny już na pierwszy rzut oka. Jednakże zjawisko to ma również swoje mroczne, a nawet przestępcze, oblicze.

Jednym z głównych zagrożeń związanych z deepfake’ami jest rozpowszechnianie fake newsów i dezinformacji. Zwłaszcza w dobie toczących się wojen jest to szczególnie niebezpieczne. Pozornie prawdziwy materiał z np. politykiem, który wygłasza bardzo kontrowersyjne poglądy może stać się zarzewiem konfliktu. Przy panujących niepokojach społecznych nie trudno wyobrazić sobie jak bardzo tego typu informacje mogą wpłynąć na bezpieczeństwo publiczne.

Co jednakże w sytuacji, gdy ktoś wykorzystuje nasz wizerunek w tworzeniu deepfake’a? Czy pomimo braku szczegółowych rozwiązań prawnych dot. AI, możemy liczyć na ochronę?

Przede wszystkim należy wskazać, że stworzenie deepfake’a z wykorzystaniem wizerunku osoby, która nie wyraziła na to zgody stanowi naruszenie dóbr osobistych. W zależności od konkretnej sytuacji, poza samym wizerunkiem, możemy mieć do czynienia również m.in. z naruszeniem prawa do dobrego imienia, renomy czy twórczości. W takim przypadku możemy żądać zaniechania takiego działania, a także usunięcia jego skutków. Możliwe jest również żądanie zapłaty zadośćuczynienia oraz odszkodowania – jeśli osoba, której dobra zostały naruszone poniosła szkodę majątkową.

Z tego typu sytuacją jakiś czas temu mierzył się Jay-Z. W deepfake’u wykorzystano jego głos do m.in. rapowania fragmentu Hamleta. Wskutek podjętych przez rapera kroków prawnych, nagrania zostały usunięte.

Nie tylko dobra osobiste mogą doznać uszczerbku, ale również dane osobowe. Nie zapominajmy, że nasz wizerunek również może by, głos mogą służyć do naszej identyfikacji, a tym samym możliwe jest zakwalifikowanie ich do kategorii danych osobowych. Tym samym tworząc deepfake możliwe jest również naruszenie przepisów RODO.

Szczególnie poważną sytuacją jest tworzenie deepfake’ów w celach przestępczych, np. szantażu. W mediach głośno było o przypadkach przeróbek filmów pornograficznych, w których miejsce twarzy rzeczywiście występujących tam ludzi były wmontowane twarze innych osób. Tego typu deepfake stanowi już przestępstwo, które może być kwalifikowane, w oparciu o uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2020 r. (sygn. akt II DO 96/20), jako zniewagę. Zgodnie z powołanym stanowiskiem SN, zniewaga obejmuje takie zachowania, które naruszają godność osoby znieważonej, a przedmiotem ochrony jest cześć wewnętrzna (podmiotowa). Zatem form

sprawczych może być wiele i nie obejmują tylko i wyłącznie określonych wypowiedzi osoby znieważającej. Zniewaga jest przestępstwem ściganym z oskarżenia prywatnego, zagrożonym grzywną lub karą ograniczenia wolności, a w przypadku wykorzystania środków masowego komunikowania – również karą pozbawienia wolności do roku.

Postęp technologiczny niesie ze sobą wiele korzyści – ułatwia nam życie, sprzyja rozwojowi nauki, pomaga pokonywać bariery, które jeszcze niedawno wydawały się niemożliwe do usunięcia. Niemniej, jak w każdym przypadku, są dwie strony medalu. Rozwiązania, które mają sprzyjać słusznym celom, mogą jednocześnie trafić w niepowołane ręce i wyrządzić wiele szkód. Dlatego ważne jest, aby nie tylko odpowiednio zabezpieczać tego typu narzędzia, ale również wiedzieć, jak przed takim zagrożeniem się obronić.

Ministerstwo Aktywów Państwowych (MAP) pracuje nad stworzeniem „Kodeksu Dobrych Praktyk Nadzoru Właścicielskiego”. W tym celu powołany został przez Ministra Aktywów Państwowych zespół, którego zadaniem będzie opracowanie rekomendacji, przyczyniających się do profesjonalizacji nadzoru.

Kodeks Dobrych Praktyk Nadzoru Właścicielskiego swoim zakresem ma objąć spółki Skarbu Państwa. Temat ten został poruszony ostatnio także przez wiceministra aktywów państwowych Jacka Bartmińskiego na Europejskim Kongresie Gospodarczym w Katowicach.

Zob. więcej:

https://www.gov.pl/web/aktywa-panstwowe/wiceminister-jacek-bartminski-na-ekg-profesjonalizujemy-nadzor

Ministerstwo Aktywów Państwowych zapowiada, że:

„Kodeks dobrych praktyk to zbiór zasad postępowania, a w szczególności norm etycznych związanych z właściwym wykonywaniem nadzoru właścicielskiego, jaki MAP wykonuje nad spółkami Skarbu Państwa. Kodeks będzie dokumentem, który nie tylko sprofesjonalizuje, ujednolici ten nadzór, ale też ma przeciwdziałać nieuczciwym praktykom rynkowym czy zapobiec niepożądanym działaniom.”

Zob. więcej:

https://www.gov.pl/web/aktywa-panstwowe/owolanie-zespolu-do-spraw-opracowania-kodeksu-dobrych-praktyk-nadzoru-wlascicielskiego